413. IN BRIGIDAM PODAGROSAM
Brigida dum molli podagrosa quiescit in herba,
Repsit ad infirmum, longa colubra, pedem.
Quam simul aspexit toto circum orbe volutam,
Prosiliens stratis currere coepit anus.
Nec deinceps ullos sensit curata dolores,
Contulit et casus quod medicina negat.
Seu timor id fecit, seu tactos forsan in artus,
Paeonia arcanam bestia misit opem.
Heu! sua quam meritis redduntur praemia raro,
Ille opifer serpens fuste peremtus obit.
Iudice me, reduci fueras mox digna chiragra,
In benefactorem, femina iniqua, tuum.