163. Ad Tullum, de se in amicitia nihil dissimulante.
In te, displicuit si quid mihi, Tulle, monere,
Quidquid id est, soleo dicere et ingenue.
Odi in amicitia, qui pectoris intima celat,
Servat et in tacito vulnera caeca sinu.
Quod dolet, expromo, nec te convincere noxae,
Convinci erroris sed magis ipse volo.
Si verum objeci, prosum tibi; sin mage falso
Quid timui, prosum, doctus id, ipse mihi.