45. Ad Glauciam, frustra olim monitum.
Scita senum rident juvenes, laudant sua scita,
Dein magno docti flent sua scita malo.
Remque suam, atque suae plorant dispendia famae,
Ipsi et se se horrent ac sua flagitia.
Haec tibi praedixi quondam, monuique futura;
Risisti monitus, Glaucia stulte, meos.
Nunc misero haud risum, sed moestas, queis mage dignus,
Illo pro risu, Glaucia, do lacrymas.