46. [44.] Ad Vincentium Karaphaeum in obitu Liviae optimae suae conjugis.
Fle, decet, extincta, Vincenti, conjuge; fleri
Quidquid agas, unquam non satis illa queat.
Jacturam aequari luctu vix posse putarit,
Cui vel parte aliqua Livia nota fuit.
Quid tu, cui penitus animi pernoscere sensus,
Virtutum et laudes contigit innumeras?
Non, desiderio miserum cor fixus acerbo,
Totque tibi plores, tantaque rapta bona?