55. [53.] In Montium quemdam morte praereptum
Nusquam ergo, Monti, nusquam, Monti optime, jam te
Ereptum nostris cernimus ex oculis?
Quaerimus at luctu perfixi pectus acerbo,
Nulli et non largis ora madent lacrimis;
Quaerimus et moesta praereptum voce vocamus,
Et sumus, atque tui dein erimus memores;
Nec mite ingenium, multo nec plena lepore
Verba, nec illa doli nescia simplicitas,
Utilis et multis et nulli noxia vita
Oblitis nunquam mentibus exciderit.