se sperare dixerunt, si illud signum, quod videtis, solis ortum et forum curiamque conspiceret, fore ut ea consilia, quae clam essent inita contra salutem urbis atque imperii, inlustrarentur, ut a senatu populoque Romano perspici possent.
adiungere adquirere caedes copiae cum animo reputare cunctari divulgare docere facinus fama alicuius rei gravius consulere in aliquem imperium in otio intelligere invadere metus muneribus explere niti potiri praecipere profugere
Dixi ego idem in senatu caedem te optumatium contulisse in ante diem V Kalendas Novembris, tum cum multi principes civitatis Roma non tam sui conservandi quam tuorum consiliorum reprimendorum causa profugerunt. Num infitiari potes te illo ipso die meis praesidiis, mea diligentia circumclusum commovere te contra rem publicam non potuisse, cum tu discessu ceterorum nostra tamen, qui remansissemus, caede te contentum esse dicebas? Quid? cum te Praeneste Kalendis ipsis Novembribus occupaturum nocturno impetu esse confideres, sensistin illam coloniam meo iussu meis praesidiis, custodiis, vigiliis esse munitam? Nihil agis, nihil moliris, nihil cogitas, quod non ego non modo audiam, sed etiam videam planeque sentiam. Recognosce tandem mecum noctem illam superiorem; iam intelleges multo me vigilare acrius ad salutem quam te ad perniciem rei publicae. Dico te priore nocte venisse inter falcarios - non agam obscure - in M. Laecae domum; convenisse eodem complures eiusdem amentiae scelerisque socios. Num negare audes? quid taces? Convincam, si negas. Video enim esse hic in senatu quosdam, qui tecum una fuerunt. O di inmortales! ubinam gentium sumus? in qua urbe vivimus? quam rem publicam habemus? Hic, hic sunt in nostro numero, patres conscripti, in hoc orbis terrae sanctissimo gravissimoque consilio, qui de nostro omnium interitu, qui de huius urbis atque adeo de orbis terrarum exitio cogitent! Hos ego video consul et de re publica sententiam rogo et, quos ferro trucidari oportebat, eos nondum voce volnero! Fuisti igitur apud Laecam illa nocte, Catilina, distribuisti partes Italiae, statuisti, quo quemque proficisci placeret, delegisti, quos Romae relinqueres, quos tecum educeres, discripsisti urbis partes ad incendia, confirmasti te ipsum iam esse exiturum, dixisti paulum tibi esse etiam nunc morae, quod ego viverem. Reperti sunt duo equites Romani, qui te ista cura liberarent et sese illa ipsa nocte paulo ante lucem me in meo lectulo interfecturos [esse] pollicerentur. Haec ego omnia vixdum etiam coetu vestro dimisso comperi; domum meam maioribus praesidiis munivi atque firmavi, exclusi eos, quos tu ad me salutatum mane miseras, cum illi ipsi venissent, quos ego iam multis ac summis viris ad me id temporis venturos esse praedixeram.
Sit Scipio clarus ille, (qui) (consilium) atque (virtus) Hannibal in (Africa) redire atque (Italia) decedere coactus est, ornetur alter (eximia laus) Africanus, qui (duae urbes) (hoc imperium) infestissimas, Carthaginem Numantiamque, delevit, habeatur vir egregius Paulus ille, (qui) (currus) rex potentissimus quondam et nobilissimus Perses honestavit, sit (aeterna gloria) Marius, qui bis Italiam (obsidio et metus) (servitus) liberavit, anteponatur (omnes) Pompeius, cuius res gestae atque virtutes isdem quibus (sol) (cursus) (regiones ac termini) continentur; erit profecto inter (hi) (laudes) (aliquid) (locus) (nostra gloria), nisi forte maius est patefacere nobis (provinciae), quo exire possimus, quam curare, ut etiam illi, qui absunt, habeant, quo (victores) revertantur.
de ratione dicendi; uis oratoris; rerum omnium custos; orationis partes; orationis quot sunt partes? inuenire primum est oratoris; eorum animi; testimoniorum quae sunt genera? responsa sacerdotum; partium enumeratio; comparatio maiorum; earum rerum de quibus agitur causae; genera partium generumue partes; primordia rerum; naturae rerum; motus genera; ad finem accomodo quaestionis; rei sententiaeque moderator; tria sunt genera, iudicii, deliberationis, exornationisIz odjeljaka V i VI (§ 10-16) prvog Ciceronova govora protiv Katiline ispišite izraze s genitivom i odredite im sintaktičku funkciju.
Unum genus est eorum, qui magno in aere alieno maiores etiam possessiones habent, quarum amore adducti dissolvi nullo modo possunt. Horum hominum species est honestissima (sunt enim locupletes), voluntas vero et causa inpudentissima. Tu agris, tu aedificiis, tu argento, tu familia, tu rebus omnibus ornatus et copiosus sis et dubites de possessione detrahere, adquirere ad fidem? Quid enim expectas? bellum? Quid ergo? in vastatione omnium tuas possessiones sacrosanctas futuras putas? An tabulas novas? Errant, qui istas a Catilina expectant; meo beneficio tabulae novae proferentur, verum auctionariae; neque enim isti, qui possessiones habent, alia ratione ulla Salvi esse possunt. Quod si maturius facere voluissent neque, id quod stultissimum est, certare cum usuris fructibus praediorum, et locupletioribus his et melioribus civibus uteremur. Sed hosce homines minime puto pertimescendos, quod aut deduci de sententia possunt aut, si permanebunt, magis mihi videntur vota facturi contra rem publicam quam arma laturi. Alterum genus est eorum, qui quamquam premuntur aere alieno, dominationem tamen expectant, rerum potiri volunt, honores, quos quieta re publica desperant, perturbata se consequi posse arbitrantur. Quibus hoc praecipiendum videtur, unum scilicet et idem quod reliquis omnibus, ut desperent se id, quod conantur, consequi posse; primum omnium me ipsum vigilare, adesse, providere rei publicae; deinde magnos animos esse in bonis viris, magnam concordiam, magnas praeterea militum copias; deos denique inmortalis huic invicto populo, clarissimo imperio, pulcherrimae urbi contra tantam vim sceleris praesentis auxilium esse laturos. Quodsi iam sint id, quod summo furore cupiunt, adepti, num illi in cinere urbis et in sanguine civium, quae mente conscelerata ac nefaria concupiverunt, consules se aut dictatores aut etiam reges sperant futuros? Non vident id se cupere, quod si adepti sint, fugitivo alicui aut gladiatori concedi sit necesse? Tertium genus est aetate iam adfectum, sed tamen exercitatione robustum; quo ex genere iste est Manlius, cui nunc Catilina succedit. Hi sunt homines ex iis coloniis, quas Sulla constituit; quas ego universas civium esse optimorum et fortissimorum virorum sentio, sed tamen ii sunt coloni, qui se in insperatis ac repentinis pecuniis sumptuosius insolentiusque iactarunt. Hi dum aedificant tamquam beati, dum praediis lectis, familiis magnis, conviviis apparatis delectantur, in tantum aes alienum inciderunt, ut, si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus; qui etiam non nullos agrestis homines tenues atque egentes in eandem illam spem rapinarum veterum impulerunt. Quos ego utrosque in eodem genere praedatorum direptorumque pono, sed eos hoc moneo, desinant furere ac proscriptiones et dictaturas cogitare. Tantus enim illorum temporum dolor inustus est civitati, ut iam ista non modo homines, sed ne pecudes quidem mihi passurae esse videantur.Napišite sintaktički i gramatički adekvatan broj i padež riječi u zagradama.
(Id biduum) Caesar cum (eques) DCCCC, quos sibi (praesidium) reliquerat, in (castra) pervenit. Pons, qui fuerat (tempestas) interruptus, paene erat refectus; (hic) noctu perfici iussit. Ipse cognita (locus) natura ponti castrisque praesidio sex cohortes reliquit atque omnia impedimenta et (posterus dies) (omnes copiae) (triplex instructa acies) ad Ilerdam proficiscitur et sub (castra) Afranii constitit et ibi paulisper sub (arma) moratus facit (aequus locus) pugnandi potestatem. Potestate facta Afranius copias educit et in (medius collis) sub (castra) constituit. Caesar, ubi cognovit per Afranium stare, quo minus (proelium) dimicaretur, ab (infimus radix) (mons) intermissis circiter passibus CCCC castra facere constituit et, ne in (opus faciundum) milites repentino (hostis) incursu exterrerentur atque (opus) prohiberentur, (vallum) muniri vetuit, quod eminere et procul videri necesse erat, sed a (frons) contra (hostis) (pes) XV fossam fieri iussit.
adiungere adquirere caedes copiae cum animo reputare cunctari divulgare docere facinus fama alicuius rei gravius consulere in aliquem imperium in otio intelligere invadere metus muneribus explere niti potiri praecipere profugere
To ću učiniti kako si rekao.Hrvatski načinski (poredbeni) veznici i korelacije : kako, kao što, kao da; koliko (god); to... što...; komparativ + nego što; kamoli / a kamoli / nekmoli.
Nu mislio Toporko, ne mislio, sve ostade onako kako djed bijaše odredio.
On će te razumjeti kao što bi i ti njega razumio.
Kao što znate, on je k nama došao tek prije nekoliko dana.
Ona, kao da je osjetila pogled i misao u njemu, povuče haljinu na grudima.
Što je nada manja, veća je vjera.
Čim više urade, tim će se bolje izvještiti.
Quemadmodum de ceteris rebus solet, sic de amicitia disputat.Veznici s indikativom: ut, uti, sicut, sicuti, quemadmodum, quomodo (rijetko); tamquam, quasi.
Quanto uos attentius ea agetis, tanto illis animus infirmior erit.
Eo crassior est aër, quo terris propior.
Date operam ne simili utamur fortuna atque usi sumus.
Te ego faciam hodie, proinde ac meritus es, ut miser sis.
Ego tui Bruti rem sic ago ut suam ipse non ageret.
Pecunia sic in quosdam homines, quomodo denarius in cloacam cadit.
Contemnite paupertatem: nemo tam pauper vivit quam natus est.
Vasa omnia, ut exposita fuerant, abstulit.
Epistulam, sicut erat signata, sub puluinum subiecit.2
Quamquam quid loquor?
Quamquam, patres conscripti, quae potest esse in tanti sceleris immanitate punienda crudelitas?
Quamquam, quem potissimum Herculem colamus, scire sane uelim.
VITIATA VITIATORIS AVT MORTEM AVT INDOTATAS NVPTIAS PETAT. Dives pauperem de nuptiis filiae interpellavit tertio; ter pauper negavit. profectus cum filia naufragio expulsus est in divitis fundum. appellavit illum dives de nuptiis filiae; pauper tacuit et flevit. dives nuptias fecit. redierunt in urbem; vult pauper educere puellam ad magistratus. dives contradicit. Educatur ad magistratus puella. quid times? certe uxor est tua. Queri nec de morte poteris, si hanc puella maluerit: nemo umquam raptor serius perit. Vt litus agnovi, naufragus in altum natavi. Quid times, si exorasti? Accessit ad me primum: 'filiam tuam ducere volo' inquit 'uxorem'; non flevi. tunc enim licuit negare. Nuptias filiae tamquam naufragium meum flevi. Naufragus plus de litore queror. Inter naufragium et nuptias ne una quidem nox interfuit. Differ nuptias, dum flere socer desinat. Putat me iam filiam commisisse sibi, cum hic se necdum committat uxori? Lacrimis inter verba manantibus venio; talis et filiae nuptiis fui. Si rapta est, cur optionem recusas? si uxor est, cur times? Loquor, ubi primum licet. (L. Annaei Senecae Maioris excerpta controversiarum libri octavi)
faktično quod | uvodi subjektne ili objektne rečenice: da (što) |
odnosno quod | uvodi atributne rečenice uz neutra: što, koje |
apozicijsko quod | rečenična apozicija: rezimira čitavu rečenicu i uklapa je u glavnu |
"a što" (slobodan prijevod, tj. preoblika) | |
uzročno quod | uvodi uzročnu reč.: zato što signal: propterea |
u subjektnim / objektnim reč. | izjavne, zahtjevne, upitne: da, kako |
u atributnim reč. | dopuna imenskog dijela reč (prijevod dvotočkom) |
priložne reč. s indikativom | poredbene, vremenske, uzročne: |
kao, čim, budući da (+ kopula!) | |
priložne reč. s konjunktivom | namjerne, posljedične: |
(tako) da, kako (bi); signal: ita |
cum vere temporale | jasan vremenski odnos sadržaja zavisne i glavne |
cum iterativum | ponovljena radnja, općevažeće |
cum coincidentiae | vremenska i djelatna podudarnost: pri čemu |
cum inversum | iznenađenje: naknadni vremenski opis: |
kadli, a kad tamo | |
cum narrativum | neodređeni odnos s glavnom, čine cjelinu |
cum causale | uzročno (zašto?): jer (usp. pošto) |
cum concessivum | proturazlog (bez obzira na što?): mada |